En já, hversu inntantómt sem þetta var þá getur það orðið innantómara. Um daginn var ég að pæla í bakteríugróðrinum á tungunni minni (Ég vissi að það gæti verið innantómara!). Ég hef alltaf verið með e-n helvítis bakteríugróður á tungunni. Þegar ég var 11 ára hélt ég að ég væri með AIDS því eitt af einkennunum voru bakteríugróður á tunginni. Ég þorði hins vegar ekki að segja neinum um þessar efasemdir mínar gagnvart bakteríugróðrinum á tungunni minni og lifði því stanslausum ótta um að deyja úr AIDS e-n þriðjudaginn. Ég meina, hvaða móðir barnsins síns myndi vilja halda að barnið sitt væri með AIDS vegna bakteríurgróðurs á tunginni? Þegar ég var 13 ára spurði ég lækninn minn um bakteríugróður á tunginni og hann lét mig fá lyf sem virkaði ekki fokkass sjitt. Fyrst lyfið virkaði ekki varð ég enn þá meira paranoid um að þetta væri AIDS vegna bakteríugróðurs á tungunni! Í dag er ég hins vegar viss um að ég sé ekki með AIDS en ég er enn þá með bakteríugróður á tunginni sem er orðið frekar þreytandi orð í þessari færslu. Af öllu ofantöldu verður fólk sem kyssir mig að sætta sig við að eiga á hættu að fá bakteríugróður á tunguna en það er alveg þess virði því ég fæ víst 14 í einkunn fyrir kossa á skalanum 1-10 en ekki er enn vitað hvort rekja megi þá hæfileika til bakteríugróðurs á tungunni.

Gangi ykkur vel með söguna